Ağırlıklı olarak 19. Yüzyılın ikinci yarısı ve 20. Yüzyılın ilk yarısının şiirleri yer alıyor kitapta. Tabi nobelli şairlermiş. Bunun üzerinden değerlendirdiğimde, kısıtlı bir değerlendirme olsa da birçok ülkeden şairler okumama rağmen, genellikle düzyazıya yakın bir anlatım sözkonusu. Kelime zenginliği doğal olarak öne çıkıyor. Tekrara çok düşülmemiş. Bunu bir sanat olarak da kullanmamış şairler. Tabi bu kitabın kapsamının darlığı ile de ilgili olabilir. Şiirler serbest türde yazılmış, uyaklı bir anlatım gözetilmemiş sanattan öte anlam öne çıkıyor. Uyakla oluşturmaya çalışılan şiirler sadece bir dönemin genel kanısıydı sanırım. Her dönem kendi insanını oluşturduğu kadar kendi yazın dünyasını da oluşturuyor. Bir zamanlar kalıpların dışına çıkmak suç gibi bir şeye benzerdi zihnimde. Artık anlıyorum ki kalıpları kırmak özgürlükmüş. Bu kitaptaki şiir anlayışı dahi bana bu anlamı sunuyor. Beğendiğim şiirler az sayıdayadı, pek keyifle okuduğum kitaplardan biri sayılmaz ama şiir dünyasında zamanda yolculuk yine de güzeldir.
