Bu kitap, bir roman değil, öfkeli bir kitapda değil, bir veda kitabı. Jose Saramago'nun gündeme ve dünya üzerindeki korkunç olaylara karşı ölmeden bir kaç yıl öncesinde bir blokta yazmış olduğu samimi yazıları. Biraz iç döküş belki de. Neler yok ki bu yazılarda; okuyucuyu Kafka'nın dünyasına ya da Şarlo'nun onulmaz hüznüne yaklaştırıyor. Bu son defterinde Afrika'da ölümün kara ama öldüren silahların beyaz olduğunu söylüyor. Militan ateistliğinden, büyük tektanrıcı dinlere bir üçüncü Tanrı icat etmelerini öneriyor. Guatemela'dan, İspanya iç savaşından faşist lider Franco'dan kulağımıza cümleler fısıldıyor. Berlusconi'yi yerden yere vururken, Obama'ya umut besliyor. Maria Magdalena'nın İsa'ya hitap ettiği mektupta en güzel aşk sözlerini yazıyor. Filistine ezilen halkı anlatırken, silah fabrikalarında çalışan işçilerden de bahsediyor. Bir çok konudaki eleştiri ve yazılarıyla Saramago'yu sevenlere hitap edecek bir kitap.
