Notlar 1 Sözleri ve Alıntıları
Notlar 1 sözleri ve alıntılarını, Notlar 1 kitap alıntılarını, Notlar 1 en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bence roman, yaşamaya en çok benzeyen sanat koludur. Çünkü gerçek roman hiç bitmez. Her gerçek romanda romanın dramını taşıyan kişi ölse de, yaşamayı sürdüren birkaç kişi vardır.
Sayfa 95 - İthakiKitabı okuyor
Bütün bunaltılarımızda şuurlu şuursuz kaytarmalarımız yok mudur?
Sayfa 291 - İthaki, 1.Baskı Nisan 2016Kitabı okudu
:D
… dünyada hiçbir şey siyasetten daha çok değişmez.
Sayfa 169 - İthaki, 1.Baskı Nisan 2016Kitabı okudu
Deli Nietzsche, “ Gerçeğin verdiği sıkıntıdan gebermek için sanata sığınırız,” demiş. Ne akıllı herif!
Sayfa 119 - İthaki, 1.Baskı Nisan 2016Kitabı okudu
Aç bir dünyada edebiyat ne yapabilir? Açlığı belki gideremez ama, insanlara neden aç olduklarını, bu açlığı hangi yoldan, hangi güçle yenebileceklerini gösterir.
Sayfa 39Kitabı okuyor
Her sanat eseri, bir yargılamadır.
Sayfa 117 - İthaki, 1.Baskı Nisan 2016Kitabı okudu
Ben Malatya’da iken bir hamalla bir bakkal 0,05 TL için çekişiyorlardı. Bakkal 0,05 TL için lafı uzatmayı ayıplayınca:
Hamal, “ Yağma yok!” demişti, “Ben Omzumun etini yiyerek yaşıyorum!”
Halkı böyle konuşan bir memlekette uzun Ömürlü roman yazmak kolay değil!
Sayfa 161 - İthaki, 1.Baskı Nisan 2016Kitabı okudu
Gerçekçilik, bir kere ulaşınca yan gelip keyfe bakılacak bir tembellik durağı değil, her an didinmek isteyen, yeniden hak edilip kazanılacak bir sorumluluk meselesidir. 
Sayfa 88 - İthaki, 1.Baskı Nisan 2016Kitabı okudu
Gerçeğini yalnız bir parçasını söylemek, gerçek üstüne hiçbir şey söylememektir.
Sayfa 108 - İthaki, 1.Baskı Nisan 2016Kitabı okudu
Romantiklere katlanamıyor sevgili yazar
İnsanlar gibi, toplumlarda, yenildikleri zaman romantik olurlar. Geçmişe sığınırlar.
Sayfa 119 - İthaki, 1.Baskı Nisan 2016Kitabı okudu
Tolstoy- Dostoyevski karşılaştırması
Dostoyevski’nin karanlığı aslında yaşanan bir dünyanın gerçek karanlığıdır. Tolstoy’un donmuş aydınlığının ruha verdiği aralanmaz karanlık değil... Dostoyeski’de bir an insan ruhu, korkunç Dostoyevski karanlığını sarsar, aralar, ışığı görür. Bu bir an bile sürse sahici, umutlu Işık. İnsanın insana güvenini tazeleyen sahici yaşama sevinci...
Tolstoy’da hiçbir insan sevinci sarhoşlugu yoktur. Hiçbir bağışlama yoktur. (İsa müstesna, öteki Müslüman peygamberlerde olduğu gibi...) Tolstoy sanatı, durgun, tatsız, sarhoş etmez bir kutsal vaftiz suları gibidir. Dibi görünür ama insana serinlik vermez, susuzluğu gidermez.
Sayfa 221 - İthaki, 1.Baskı Nisan 2016Kitabı okudu
Balzac için zekâ Allah’ın en yüksek verisidir, Dostoyevski için şeytani bir güç…
Sayfa 126 - İthaki, 1.Baskı Nisan 2016Kitabı okudu
Bauman buna Akışkan diyor
İnsan çevresinin ürünüdür ama bir yandan da bu çevreyi sürekli olarak değiştirir. Çevresini değiştiren insanın kendisini de değiştirdiğini bilirsiniz. Şu halde,
— Gerçek hiçbir zaman pasif bir şey değildir. Aktiftir.
Sayfa 194 - İthaki, 1.Baskı Nisan 2016Kitabı okudu
— Orta Çağ’da cinsel istek belli kişilere karşı değil, toplum zümrelerin belli tiplerine karşı söz konusu olabilirdi.
— İlk Çağlarda, evlenmek bir kişisel mesele değil, bir toplumsal meseleydi.
Sayfa 139 - İthaki, 1.Baskı Nisan 2016Kitabı okudu
‘Tolstoy’u neden sevmiyorum’ alıntısı
Tolstoy‘da her şey kral gibi başlamış, peygamber gibi bitmiştir. (Tevrat’ın kral peygamberleri gibi değil, kral olmayan peygamberleri gibi…)
Krallığı toprak sahibi oluşundan geliyor sanırım. Peygamberliği de sınır tanımaz bencilliğinden...
Tolstoy, romancılığını, krallığı ile peygamberliği arasında öldürmüş bahtsız bir sanatçıdır .
Büyük sanatçılarda biraz krallık biraz peygamberlik yok değildir ama, onlar bunları sanat platformundan dışarıya taşırmadan, sanata yararlı kılmayı becererek kullanmışlardır.
Bütün insanları sevmeye giden sahici yolun, çevremizdeki insanları tek tek sevmekten geçtiğini bilememek, Tolstoy için sahiden büyük bahtsızlık, sahiden büyük bilgisizliktir.
Sayfa 214 - İthaki, 1.Baskı Nisan 2016Kitabı okudu