Kendime bir çay alıp oturdum.
Ne tuhaf, dedim kocama, aynı havayı soluyoruz ama sanki o farklı bir dünyada yaşıyor.
Başka bir boyutta. Baktığımız yerlerde aynı şeyleri görmüyor, gördüklerimizi aynı anda algılayamıyoruz. Yalnızca bazı anlar var, dünyalarımızın kesiştiği, orada ikisine ait ortak şeyler var, bizi bir arada tutan şeyler. Tuhaf, gerçekten tuhaf.
Sayfa 104 - Aralık 2016-Ocak 2017