Nü Peride
Hakan AkdoğanNü Peride Gönderileri
Nü Peride kitaplarını, Nü Peride sözleri ve alıntılarını, Nü Peride yazarlarını, Nü Peride yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
yokluğun varlığından kat kat fazlaydı, ama ben yokluğuna alışamıyordum. seni bekliyordum. biraz bitkin, biraz kırgın. cesaretle ve korkuyla. bir kenara itilerek ve o kenarda kinlenerek. kızgın ama dingin, hep dingin. başı öne eğik bir öfkeyle. kendi içinde patlayan bir acıyla. seni bekliyordum. pencereden bakıyordum. pencereden bakarken koşuyor, düşüyor, kanayan dizlerimi ovuşturuyor, kan bulaştırıyordum her tarafıma.
tüm bunların yanında, aşkı acısıyla, kalleşliği ve sevinciyle kabullenip seninle birlikte olanlar karabasanları görmeye hazırlanmalıydılar her gece.
acı olmazsa mutluluk da olmaz. sen gözlerinde bu büyüyü taşıyordun. garip taşlarla ve deniz kabuklarıyla bir sürü mum ışığında yapılmış bu büyüye kapılan insanı içine çekiyor, eritiyor, yok ediyordun. eski zaman büyücülerinin ardında pusulanmış bir aşk besliyordun gözlerine bakanlara zehirli bir şarap gibi sunmak için. mutsuzluk veriyordun en tadılmamış mutlulukların yanında.
Aradıklarını bulabilmek için dönüp bakmalısın unut diyenlere inat. Unut diyenlere inat, geçtiklerini önüne sermeli, bir bir yaşamalısın ucundan köşesinde de olsa. Acıdan kıvranmayı bile göze almalısın gururlu bir hesaplaşmanın yüreğe su serpen rahatlığını yaşamak için. Kuşun kanadında bir tüy olabilmek için bir ton anı ezmeli seni, toz olana, görünmeyene dek. Göklerde gezinmek, rahatlıktan uçabilmek için yerin dibine girmelisin önce
Sayfa 37Kitabı okudu
Ya da koşmak, kaçmak çare miydi kurtulmaya ? Kendinden ne kadar uzaklaşabilir ki insan ?
Sen olmasaydın, bir de içimdeki adam, tümüyle yalnızdım.
Gece gerekliydi illa ki, yaşamak için en kuytu duyguları, çünkü korkak insanların karanlıkta kalmış cesaretiydim ben.
Suskunluk, dinginliğin bir parçası zaten.
İçimizde bir yılan besliyoruz ve bu yılanı en zayıf anlarımızda kendi üzerimize salıyoruz. Ne garip yaratıklarız ki biz, bu dev binaların, sonsuz caddelerin, en basiti düşlerimizin içinde bile bir nokta değilken, korkularımız hepsini aşıp tüm yaşamımızı bir demir kafese hapsediyor.
–Önemli olan acılara gülümseyebilmektir.–