İnsan niçin yaşadığını bilmezse günü gününe yaşamakla kalıyor; günün geçmesini, gecenin gelmesini beklemekten başka zevki olmuyor. Bugün nasıl yaşadım, sorusuna cevap vermeden uykuya dalıyor, ertesi gün gene aynı hayat.
"Bu kitapta önemli olan Oblomov değil Oblomovluktur."
Nikolay Aleksandroviç Dobrolyubov’un Gonçarov’un Oblomov’unu, Dostoyevski’nin Ezilenler’ini ve Turgenyev’in Öngün romanlarını değerlendirdiği ve 23 yaşında iken kaleme aldığı bir eser. Genç yaşında en büyük Rus yazarlarının eserlerini derinlemesine kavrayan ve bunları tutarlı bir şekilde çözümlemesi ile takdirleri kazanan Dobrolyubov, yoksulluk ve
Oblomov'da iyi olan bir tek şey vardır: başkalarını kazıklamak için herhangi bir çaba göstermemesi... Bunun da nedeni, hazretin doğuştan tembel olmasıdır. Ona her zaman güvenilebilirmiş..! İnsaf edin, ne zaman güvenilebilir ona? Hiçbir şey yapmamak gerektiği zaman mı?
...Oblomovlar'ın verecekleri başka yanıtları yoktur... Konuşmayı sürdürün ve sorun kendilerine: " Nedir sizin niyetiniz, ne yapmak istiyorsunuz?" Bu sorunuza verecekleri yanıt, Rudin'in Natalya'ya verdiği yanıt olacaktır: " Ne mi yapacağız? Elbette yazgıya boyun eğeceğiz. Başka ne yapabiliriz ki!"
Bugün de binlerce insan havanda su döverek zaman öldürüyor, binlercesi de eylem üzerine sürdürülen bu konuşmalara katılmak için hazırda bekliyor. Ancak böylesi bir dönüşümün başladığını bize Gonçarov'un yarattığı Oblomov kanıtlıyor.