Bu kitap Nurullah Ataç'ın okuduğum ilk kitabı. Okuruma Mektuplar sevgi, ölüm, yalnızlık ve daha bir çok konu hakkında yazarın düşüncelerini içeren bir kitap. Bazı yerlere katılmasamda bu denemeyi de, bu yazarı da çok sevdim. Deneme kitapları genellikle cümleye dökemediğim hisleri okuyup, kendimi tam hissetmemi sağlıyor. Bu yüzden romanlardan ziyade deneme türünde kitaplar okumayı severim. Ama bu kitap bende diğer deneme türlerinden daha farklı bir etki bıraktı. Nurullah Ataç'ın sözlerinde çok farklı bir samimiyet vardı. Sadece samimiyeti değil, okurlarına olan içten sevgisi de çok netti. Bir babanın evladına verdiği öğütler gibi samimiydi öğütleri. İki kardeşin dertleşmesi gibi içten bir şekilde okurlarıyla konuşurcasına sayfalara dertleşmiș sanki. Sevdiğim alıntılardan birini buraya bırakmak istiyorum, demek istediğim daha net anlaşılacaktır:
Aşk gibidir gerçek mutluluk. Size işte öyle aşklara benzeyen mutluluklar dilerim benim sevgili okurum.
Deneme türü seviyorsanız kesinlikle bir şans verin derim.
