Ölmek
Arthur SchnitzlerÖlmek Sözleri ve Alıntıları
Ölmek sözleri ve alıntılarını, Ölmek kitap alıntılarını, Ölmek en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Neden herşey bana bu kadar önemsiz geliyor?" Felix daha sonra dışarıda yağmurun çiselediğini görünce "Ah, sonbahar" diye iç geçirdi ...
Sayfa 71 - Zeplin KitapKitabı okudu
Çok acı çekti, sonsuz bir acı! Ağlamak istiyordu Marie, ama duyguları solmuş, sararmıştı. Hiçbir yerden teselli bulamıyordu, kendi acısından bile.
Sayfa 71 - Zeplin KitapKitabı okudu
Çığlık attı ve "Nerede Marie?" diye acı içinde bağırdı. Marie'yi önünde gördü, merdivenlerden aşağıya nasıl da seve seve indiğini, dudaklarındaki kurtuluşun gülümsemesini ve hastalığın, iğrenmenin, yavaşça ölümün olmadığı yere kaçışını, bilinmeyen bir şeye, güzel kokan ve çiçek açan bir şeye kaçışını gördü.
Sayfa 69 - Zeplin KitapKitabı okudu
Boş yere kendini, etrafındaki tüm bu yaşamın boşuna, geçici olduğuna ve bu yaşamdan ayrılmak için hiçbir şeyin değeri olmadığına ikna etmeye çalışıyordu. Git gide içine işleyen huzuru aklından çıkaramıyordu. lyi hissediyordu.
Sayfa 67 - Zeplin KitapKitabı okudu
Hayır, hayatı zehretmek şu an için çok erken! Eğer onun için hiçbir arzu ve isteğin olmadığı o saat gelirse, sonu kendi isteğiyle onurlu ve mükemmel olacaktı!
Sayfa 48 - Zeplin KitapKitabı okudu
"Hadi gidelim" dedi Felix. "Uzaktan müzik dinlemek, beni dünyadaki birçok şeyden daha fazla üzüyor."
Sayfa 44 - Zeplin KitapKitabı okudu
"Profesör Bernard öldü.
"Kim?"
"Şey işte -benim daha önce gittiğim- ah, işte şu bana sönük umutlar veren."
...
Evet, o, sarsılmaz sağlığının tüm ukala bilgeliğiyle yardım arayanların bütün umutlarını alan o kişi, birkaç gün içerisinde uzaklara gitti.
Sayfa 41 - Zeplin KitapKitabı okudu
Derin bir nefes aldı, şimdi soluğu en güzel ve en yavaş haliyle göğsüne girdiğinde, bir an hasta olmasına anlam veremedi. Ama o hastaydı, o artık bir kayıptı.
Sayfa 28 - Zeplin KitapKitabı okudu
"... sadece yalnız olduğun zaman beni anlayacaksın."
Sayfa 26 - Zeplin KitapKitabı okudu
"Ben hiç tahmin etmedim" dedi Felix, "buradaki her şeyin ne kadar da güzel olduğunu."
"Evet, büyüleyici.
"Bilmiyorsun" diye bağırdı Felix. "Bilemezsin ki, sen bunlara veda etmek zorunda değilsin."
Sayfa 26 - Zeplin KitapKitabı okudu
Sadece yürüyelim, yürüyelim...
Sayfa 7 - Zeplin KitapKitabı okudu
Sokaktaydılar. Etraflarında yürüyen, konuşan, gülen ve yaşayan fakat ölümü düşünmeyen sesli insanlar vardı..
Sayfa 19 - Zeplin KitapKitabı okudu
"Siz sevginizden çılgına dönmüşsünüz ..."
Sayfa 15 - Zeplin KitapKitabı okudu
"Söylesene Miez" diyerek konuşmaya başladı Felix, "bakmaya cesaretin var mı?"
"Nereye?"
Felix, bir parmağıyla gökyüzünü işaret etti. “Doğrudan yukarı, koyu mavinin içerisine. Ben bakamıyorum."
Sayfa 20Kitabı okudu
"Ve sen, sen şimdiki gibi görüneceksin. Aynı şimdiki gibi, belki ağlamaktan biraz solgun görüneceksin, fakat yine akşam olacak, birçok akşam gelecek; yaz, sonbahar, kış ve yine ilkbahar, benim ölümümün ardından bir yıl geçmiş olacak ve bedenim soğuyacak."
Sayfa 11 - Zeplin KitapKitabı okudu