İpuçları olabilir ;)
Kitabı çok beğendim hep ne olacak acaba diye okudum. Samet'in hiç vazgeçmeyişi beni çok etkiledi. Hep dosdoğru yolunda gitti tahmin ettiği düşmandan çok tahmin edemedikleri çıktı karşısına yine de yılmadı. Ama yazar tam ters köşe yaptı son sayfada hiç böyle bitsin istemezdim yazık oldu Samet"e. En çok güvendiği insan tarafından vurulması sırtından çok kötü oldu.
Kitaptan ;
Eğer sırtından bıçaklanacaksa, Eğer hançeri sırtına yiyecekse bunu mert birinin yapmasını isterdi hep Samet. Ancak bu imkansızdı. Mert, hançeri sırta saplamazdı. Yüz yüze vuruşurdu. Kanının buluşacağı metal parçası, yüreği dosdoğru bir yiğit tarafından bileylensin isterdi; ancak beklediği gibi olmamıştı. Düşmanı hep kahpe olurdu yiğitlerin öyle değil mi? Bu da öyle olmuştu düşmanın çakalı ile uğraşmak nasip olmuştu her zamanki gibi Samet'e. O birkaç aslan ile çakal sürüsünü dağıtmak istedi; ancak karşısındaki bir çakaldı. Sinsiydi. Yeri gelince kaçardı. Vuruşarak ölmek Yoktu onu doğrularında.
Keyifli okumalar
