“Çekiciniz yok, değil mi?” diye sordu.
“Hayır.”
“Ne yazık. Başım ağrıyor.”
Onunla konuşmaya başladım. Hastalık hastası bir robottu. Gıcırdayan el arabasında yedek parçalar taşıyordu.
Bilgisayar, “Ha, ha!” dedi. “İlk önce tartıştığımız durum konusunda haklı olduğumu itiraf etmelisin; ikinci olarak da, bana sadece Dijital Sadrazam diye hitap edeceksin, “Yüce Demirmanyetikliğimiz” demene de izin veriyorum!”
çok geçmeden bu talihsizliği kendi yararına kullanabileceğini düşündü. Karısından yedek parça olarak yararlanabilirdi ve bu epey para getirirdi. Bunun üzerine yere oturup tornavidasını çıkartarak merhum karısını parçalara ayırmaya başlamıştı...