Ölümlü Makineler
Stanislaw LemSözler ve Alıntılar
“Çekiciniz yok, değil mi?” diye sordu.
“Hayır.”
“Ne yazık. Başım ağrıyor.”
Onunla konuşmaya başladım. Hastalık hastası bir robottu. Gıcırdayan el arabasında yedek parçalar taşıyordu.
“Aklıma gelen her şeyi inşa edebilirim,” diyordu. “Öte yandan, aklıma her şey gelmiyor. Bu da beni sınırlıyor,
Sana ne kadar acıyorum, Evren’in kurbanı! Yaşamak ne kadar büyük bir ıstırap, ne kadar umutsuz bir kapan...”
Bilgisayar, “Ha, ha!” dedi. “İlk önce tartıştığımız durum konusunda haklı olduğumu itiraf etmelisin; ikinci olarak da, bana sadece Dijital Sadrazam diye hitap edeceksin, “Yüce Demirmanyetikliğimiz” demene de izin veriyorum!”
“Bana sadece bir milyar yıl verin ve neler yaratabileceğimi görün”
çok geçmeden bu talihsizliği kendi yararına kullanabileceğini düşündü. Karısından yedek parça olarak yararlanabilirdi ve bu epey para getirirdi. Bunun üzerine yere oturup tornavidasını çıkartarak merhum karısını parçalara ayırmaya başlamıştı...
Tek bildiği, varolmaktan başka bir suçu olmayanlardan intikam almak olan beyaz ölümü taşıyor...”