Yaşar Kemal'in bendeki yeri ayrıdır. Belli aralıklarla okumaya çalıştığım bir yazar kendisi.
Bu kitabı 'Dağın Öte Yüzü' adlı üçlemesinin ilk kitabıdır. Çok karışık ve ara verirsem unutabileceğim seri kitapları peşpeşe okumayı tercih ediyorum, ancak bu kitap gibi olanlarda serinin diğer kitaplarını aralıklı okuyorum.
Üçlünün ilk kitabında pamuk toplamak için Çukurova'ya gidenlerin çile yürüyüşü anlatılır; uzun ve zorlu yolda karşılaşılan güçlükler ve umuda ulaşmak. Varacakları yerde onları sadece ayakta kalmak mücadelesi bekliyor olsa da, her yürüyüş bir umuttur.
'Ben üşüyorum. Üşümekten ölüyorum.'
' Döngele bozkırın en önemli bitkisi, dikenidir. Yazın tatlı bir yeşildeyken dikenleri kadar kökleri de sağlamdır. Kuruyunca kökü zayıflar, dikenleri sertleşir daha da.Esen yellerin önüne düşer sonra.'
' Olmaz olsun böyle düzen, böyle dirlik.'
' Yürek dediğin yürekse eğer, yerde de olsa yürektir, gökte de olsa, deniz deryada da olsa.'
'Gönül bir sırça, kırılınca düzelmez.'
'Azrail gelmiş de can talep eyler, benim can vermeye dermanım mı var?'
