"Bu kitap ya benim başyapıtım olacak, ya da beni yiyip bitirecek. Örümceğin Krallığı'ndan bir türlü kurtulamıyorum. Aylarca boğuştum, artık gücüm kalmadı," dedi yazar. Bitkindi. Bir an öldü sandım, gözleri kapalıydı. "İşte yazdıklarım," diye mırıldandı. Kötü bir ışık sararmış yüzünü aydınlatıyordu. Önündeki kağıtları bana doğru itti. Büyük bir merakla sayfaların üstünde gözlerimi gezdirdim: ... Ömür Uzatma Krıaathanesi... Orada her gece toplanarak geçmişlerini anlatıp, ömürlerini uzatmaya çalışan beş ihtiyar adam; Broadway'in orta yerinde, Lindy'nin Kahvesi'nde içilen bir fincan mis kokulu kahve. Marilyn Monroe'nun esrar dolu ölüm gecesi. Tüm takılarını takıp takıştırmış şıkır şıkır bir İzmir... New York metrosunun karanlık dehlizlerinde ham bir cinsellik... Bir köşede oturan "Yaşamı İpotekli" adam Nejat; Çin Mahallesi'nde delice bir kovalamaca... Anıların, bir dev anasının vantuzlu ağzı gibi insanı içine çekişi. Eyüp sırtlarında sevgilisini yitiren Fevzi... Tanımadık bir kadının ruhunda bir gezinti. Sırta yapışmış, çıkmayan bir geçmiş... Gececi Müfit'in bacaklarını saran tutku ateşi; masadaki 'Aşk' biblosu, aynada yakalanan gençlik... Heyecan içinde önümdeki sayfaları karıştırıyordum Yazara baktım, başı geriye düşmüştü. Anladım, 'rüyayaşam'ın içine yeniden girmişti. Kağıtları toplayıp oradan uzaklaşırken, örümceğin ağına takıldığımı dehşetle farkettim.
