Sözler ve Alıntılar
ataşemiliter rütbeleri hakkında;
Ataşemiliterlerin ağırlıkla erkân-ı harbiyye zâbitlerden (kurmay subaylardan) seçilmiş olmasında, merkezî karargâhın beklentilerine onların daha rahat cevap verebilecekleri düşüncesi yanında, ataşemiliterlik görevinin bir tür meslek içi eğitim imkânı olarak görülmesinin de rolü olsa gerektir. Bununla beraber, kıta subaylarının da askerî ataşe olarak tayin edildikleri vâkidir. Araştırmada elde edilen verilere bakıldığında, ataşemiliter olarak tayini çıkan zâbitlerin rütbelerinin mülâzım-ı sânilikten (teğmen) mirlivalığa (tuğgeneral) kadar geniş bir yelpazeyi içine aldığı söylenebilirse de, umumiyetle kolağası (üst yüzbaşı) ve kaimmakam (yarbay) arası rütbe sahiplerinin bu görevi üstlendikleri görülmüştür. Nadiren de olsa süvari ve tabip sınıfı zâbitlerin de ataşemiliterlik görevine getirildiği olmuştur.
Sayfa 53Kitabı okudu
Trablusgarp savaşında alınan yenilgi ve sonrasındaki toprak kaybının Osmanlı İstihbarat zafından çok kara ve deniz kuvvetlerinin imkân ve kabiliyetindeki diğer eksikliklerden kaynaklandığı söylenebilir.
Sayfa 159 - YeditepeKitabı okudu
Bir ülkede iki sene ataşenevallik yapıp hala oranın mahalli lisanına vakıf olmayanlar lisanını bildikleri yere tayin edilmeyecekti. (madde 2)
Sayfa 72 - YeditepeKitabı okudu
bilgi, güçtür...
Ataşenin görev yaptığı devletin tarihi hakkında fikir ve bilgi sahibi olması, güncel durumunu kavramasını da kolaylaştıracaktır. Askerî ataşe sadece askerî işler ve ilişkilerle meşgul olmamalı, askerî kaynaklardan aldığı bilgileri tamamlamak ve sağlamlaştırmak adına siyaset dünyasının her tarafında ve o ülkenin seçkin topluluklarında da güvenilir dostlar bulmaya ve askerî havadisler alabileceği münasebetler kurmaya gayret etmelidir. Ataşemiliterin ahali içinde kurduğu dostluklar ne kadar çok ise, savaş halinde elçilikle birlikte ülkesine dönse bile oranın durumundan bilgi almaya devam etme ihtimali o derece yüksek olacaktır.
Sayfa 59Kitabı okudu
Modern genelkurmay kurumunun en gelişmiş örneği kabuk edilen ve 1880 sonrasında aralarında Osmanlı Devleti’nin de bulunduğu pek çok devlet için model olmuş Alman genelkurmay ının ilk ateşe talimatnamesi 1890 tarihidir.
Sayfa 37 - YeditepeKitabı okudu
Askerî istihbarat faaliyetlerinin kapsamına bakıldığında, 1870-1914 arasında Osmanlı Devleti'nin artık ancak Doğu mahal verilmemiş; ayrıca başta Rusya olmak üzere düşmanın gizli harekât planlarını zaman zaman ele geçirilmeye muvafak olunmuştur. Avrupa ve Batı Asya'da bölgesel bir güç olarak tanımlanabileceği ve toprak bütünlüğünü korumayı amaçlayan savunma pozisiyonunda bir denge stratejisi izlediği anlaşılmaktadır. Bununla beraber, siyasi ve diplomatik sektörde olduğu kadar askerî sektörde de Osmanlı devlet adamlarının yeryüzünün diğer noktalarındaki çatışma ve muharebeleri izlemeye çalıştıkları ve istihbarat ağlarının yetmediği durumlarda yabancı basın ve diplomatik kanallardan bilgi edinmeye çalıştıkları anlaşılmaktadır. Askerî istihbarat faaliyetlerinde, giderek artan oranda açık kaynaklara yer verilirken, özellikle komşu devletler için farklı devlet birimlerinin görevlendirildiği muhbirler ve casuslardan da istifade edilmiştir. Devletlerarası hukuk açısından suç kabul edilen bu tür gizli istihbarat çalışmalarında başarılı olunduğu ve diplomatik bir probleme
Sayfa 250Kitabı okudu
Osmanlı Devleti'nin mağlubiyeti ile neticelenen 1877-78 Harbi (93 Harbi) sonrası, Osmanlı karar vericileri Rusya'ya karşı daha fazla ilgi göstermeye başlamışlar ve bilhassa 1880'lerin başından itibaren Rusya'nın tekrar savaş açabileceğine dair her türlü işaret sefaret, şehbenderlik, mahallî mülki idareci (kaymakam, vali), ordu müşirlikleri ve ona bağlı kumandanlıklar ve nihayet hafiyeler vasıtasıyla takip edilmeye çalışılmıştır.
Sayfa 166Kitabı okudu