Osmanlı İmparatorluğunda Alman Nüfuzu
İlber OrtaylıOsmanlı İmparatorluğunda Alman Nüfuzu Gönderileri
Osmanlı İmparatorluğunda Alman Nüfuzu kitaplarını, Osmanlı İmparatorluğunda Alman Nüfuzu sözleri ve alıntılarını, Osmanlı İmparatorluğunda Alman Nüfuzu yazarlarını, Osmanlı İmparatorluğunda Alman Nüfuzu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Emperyalist devletlerin orduları ayaklanan Çin halkını katlederken , Osmanlı heyeti Müslüman Çinlilere ayaklanmaya katılmamalarını Halife adına tembih ediyordu.
Dış ticaret açığı Tanzimat'tan beri kronik bir durum almıştı.
Japonya Batı ilmine ve felsefesine hiçbir zaman kapanmamıştı.
18. yüzyıldan sonra İngiltere ve Rusya modernleşen dünya iktisadi sisteminin koşulları içinde İran ticaretini yöneten iki dev güçtüler.
Prens Bismarck'ın genç İmparator 2.Wilhelm'le çatışıp istifa etmesinden sonra Almanya milliyetçi ve yalnız adam politikası izlemeye başlamıştı.
Birinci Dünya Savaşı’nda, iki imparatorluğun da çöküşünü hazırlayan kader birliği yolu…
Dr. Georg Siemens, Bağdat Demiryolu’nu Almanya’nın Doğu denizlerine uzanan bir hayat damarı olarak düşünenlerin başında geliyordu.
Sayfa 134 - Kronik Kitap
Yeni Alman İmparatorluğu'nun otoriter yapısı 1890'lardan itibaren reaksiyoner bir nitelik kazandı. Demokratik hareket ve düşünceler, sosyalist akımlar gizli bir terör ve sistemli bir kontrolle önleniyordu, imparator eleştirilerin üstünde tutuluyordu. Bu konuda İngiltere hükümdarlarının dokunulmazlığı örnek gösteriliyordu, ama Alman Kayzeri İngiltere Kraliçesi gibi sempatik, tarafsız, devlet işlerine müdahaleden çekinen bir monark tipi değildi. Başına buyruk, maceraperest ve baskıcı tavrıyla her konuda ortaya çıkıyor, ama eleştirilere karşı da hükümdarlık kurumunun kutsiyetine sığınarak mümkün olan bütün önlemleri alıyordu. Dönem içinde imparatora hakaretten dolayı fikir adamları, gazeteciler, karikatüristler mahkeme önünde hesap veriyordu. Bazen imparatorun âlicenaplık
taslayarak bunları affettiği de olurdu, imparatorluğun siyasal rejim ve ideolojisi Prusyalılık üzerine kurulmuştu. Prusyalılık otoriter devletin idealleştirilmesidir; demokrasi bu ülküye ve siyasal kültüre yabancıdır. Prusyalılık aristokrasinin yönetimi demektir. Bu ideoloji hayatın her safhasını ve her kurumu düzenlemişti. Gerçi parlamento vardı, ama bu parlamento üç sosyal sınıfın ayrıcalıklarını gözeten bir seçim sistemiyle kuruluyordu. Parlamento eleştirir, ama hükümete güvensizlik oyu veremezdi. Hükümete sadece kayzer güvensizlik gösterebilirdi. Çoğunlukla son karar aristokraside, onunla bütünleşen burjuvazide ve hükümdardaydı.
Sayfa 38Kitabı okudu