Padişah: Gerçekten dediğin kadar güzel mi?
Mehmed: Loş bir bahçede güneşin henüz dokunmadığı yeni açmış bir gül goncası kadar güzel, şafak vaktinin sükunetinde, gün batımında kızılımsı yansımalarla parıldayan pırlantalar ve inciler kadar muhteşem. Doğa nerede bir güzellik varsa onu alıp insan güzelliğinin üzerindeki bu harika parçayı yaratmış.
Padişah: Bana kalırsa bu adam aklını kaçırmış, bana bir tanrıçayı tasvir ediyor.
Sayfa 37