Osmanlı Toplumunda Çocuk Olmak
Yahya ArazEn Yeni Osmanlı Toplumunda Çocuk Olmak Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Osmanlı Toplumunda Çocuk Olmak sözleri ve alıntılarını, en yeni Osmanlı Toplumunda Çocuk Olmak kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Aries'e göre ortaçağda erken yaşlardan itibaren değişik sınıflardan ve yaşlardan yetişkinlerin dünyasına giren çocuklar onlarla birlikte sosyalleşen "mutlu" varlıklardı. Ancak erken modern dünyada "çocukluğun keşfi," onların özgürlüklerinin kısıtlanması ve katı bir disiplin altına sokulmaları sonucunu doğurmuştu.
Osmanlılar için çocukluktan erişkinliğe geçiş cinsel, fiziksel ve zihinsel olgunluk kriterlerinden geçmeyi gerektirmekteydi. Ancak sınırlar hem teorik hem de pratik olarak berrak değildi. Çocukların cinsel, fiziksel ve zihinsel gelişimlerinin her birinin yetişkinliğe geçişte farklı bir karşılığı mevcuttu. Mesela, on yaşında cinsel ilişkiye girebilecek olgunluğa erişen bir kız, bir evliliği fiili olarak gerçekleştirebilir kabul edilmekteydi. Fakat aynı kız bâliğa kabul edilmiyor dolayısıyla kendi adına kararlar almıyordu.
Erzurumlu İbrahim Hakkı Marifetname'de çocuk terbiyesinin eş seçimiyle başladığını savunmuştur.
ilk feministlerden Ümmühan:)
13 Mayıs 1696'da Afyon Mahkemesi'nde Ümmühan adındaki köylü bir kız, "Ben on beş yaşındayım, 'baliğa' ve 'akile' olmam hasebiyle kendi
adıma karar alabilecek hakka sahibim" diye haykıracaktır. Ümmühan belki
de ilk kez kendi adına konuşup karar alıyor, çocukluğunun bir yükünden
kurtulmaya çalışıyordu. Sahip olduğu yeni hukuki statüsünün kendisine
verdiği hakların farkında olan ve artık çocuk olmadığını ifade eden Ümmühan, çocukluğunda nişanlandırıldığı Yazıcızade Mustafa ile evlenmek
istemediğini söylemişti. Çocukluğun başkalarına bağımlı dünyasını geride
bırakıp kendi adına hareket etme ve karar alma hakkını elde etmiş bir genç
kızın özgüveniyle konuşuyor tercihlerini dile getirmekten çekinmiyordu.
" Ben kendimi Allah'ın emri ve Peygamber'in şeriat-ı mutahharası üzerine
üç kumaş kaftan, bir altın küpe, bir sim kuşak, bir entari, bir çift sim bilezik
ve bir pabuçtan ... oluşan mehr-i muaccel ve bin dirhem mehr-i mueccel ile
Ahmed'e evlendiriyorum" diyecektir.
Sayfa 87Kitabı okudu
neden sütanne?
19. yüzyılda "sterilize edilmiş süt ve biberonların kullanılmaya başlandığı tarihlere kadar anne sütünün hemen hemen tek alternatifi başka bir kadının yani sütannenin sütüydü. Müslüman hekimler, sterilizasyon sorununun farkındaydı. Diğer taraftan hem İslam hem de Batı dünyasında çocukların emdikleri süt yoluyla, süt ve kan arasında kurulan ilişkiden dolayı, sütannelerinin karakterini, zekâsını, güzelliğini aldıklarına inanılmaktaydı. Hayvan sütüne karşı büyük bir önyargı mevcuttu. Koyun, keçi, eşek, inek gibi hayvanların sütüyle beslenen çocukların "aptal" olacakları düşünülmekteydi." Buna, insan sütünün çocuklar için daha besleyici olduğu kanaati eklenince hayvan sütü önerilmiyordu.
Sayfa 44Kitabı okudu
Bütün Osmanlı tarihi boyunca muallimlerin, neredeyse bir takıntı derecesinde, hal ve hareketlerine özen göstermeleri gerektiği dillendirilmiştir.
Sayfa 122Kitabı okudu
...ninni söylemek çocukların büyümesine de olumlu bir etki yapmaktaydı.
Sayfa 85Kitabı okudu
Hazâ'inü's-Saâ'dât adlı kitapta, çocukların doğumdan hemen sonra tuzlanması önerilmiştir. Tuzlama, anne karnında havayla teması olmayan bebekleri doğumdan sonra zarar görmesini engellemeye ge vücutlarının direncini arttırmaya yönelikti.
Sayfa 85Kitabı okudu
Öksürük ve göğüs ağrılarına tutulan çocuklar ve büyükler için, şayet göğsünde çok balgam varsa buyanbalı (meyankökü) kaynatılır, iki dirhem de ince döğülmüş şeker karıştırarak nohuttan büyük haplar yaparak hastaya verilir ve hasta bunu boğazına yakın yerde tutar yutmadan emerse balgamları kolayca söker ve hastalıktan kurtulur.
Sayfa 85Kitabı okudu
Ramsay'ın 19. yüzyılın sonlarında, Osmanlı Anadolusu'nda gündelik yaşamı tasvir ederken çok iyi bir şekilde gözlemlediği üzere, erkekler kızlardan daha fazla isteniyor, doğumları ailelerinin sevincini artırıyordu. Ancak cinsiyeti ne olursa olsun bebek her zaman bebekti.
Sayfa 40Kitabı okudu
Araştırmalar, Osmanlı Anadolu'sunda her on aileden en az birinin çocuksuz olduğunu ortaya koymuştur.
Sayfa 39Kitabı okudu
Çocukluksuz kadınlardan kaynaklanan bir sorun olarak görülüyor, erkeğin yeni bir evlilik yapmasının sorunun aşılmasını sağlayacağı düşünülüyordu.
Sayfa 38Kitabı okudu
Çocuklar, ortaçağda, annelerine ihtiyaç duymamaya başladıkları, yaklaşık yedi yaşından itibaren yetişkinlerin dünyasına giriyor, onların konuşmalarına tanık oluyor, oyunlarını oynuyor ve yetişkinlerin dünyasında sosyalleşiyorlardı. Onları yetişkinlerden farklı kılacak giysileri, oyuncakları, okulları yoktu. Dolayısıyla Ariès'e göre çocuklar bu dönemde, cocukluk tarihinin en meşhur tanımlamasıyla, "küçük yetişkin"ler olarak görülüyorlardı.
Sayfa 14Kitabı okudu
İbn Haldun'a göre çocukların dayakla
cezalandırılması, onları yalancı olmaya iter. Ona göre dayak, "öğrencinin ruh ve yaratılışına baskı yapıp onların neşesini, iş ve çalışma sevgisini yok eder ve ancak tembelliğe, yalana ve kötülüğe sevk eder."
Kitap Yayınevi
Osmanlı toplumunda ebeveynlerin erkek çocukları daha fazla arzu ettikleri bir vakıa olmasına karşın ihtiyarladıklarında bir çok anne babaya kucak açan, onları kollayan ve bakımlarını sağlayan erkek değil kız çocuklarıydı.