Osmanlı İmparatorluğu'nun devletleşme öyküsünü yine onun en önemli unsurlarından biri olan yönetici kadrosunun tarihsel kayıtları üzerinden izlemeye ve anlamaya fırsat bulduğum bu araştırmada tarafsız, belgelere dayandırılmış sağlıklı ve yorumlanabilir bilgiye ulaştığımı söyleyebilirim.
Osmanlı hakkında akademik ihtisası bulunmayan sıradan bir okuyucu olarak kitaptan oldukça etkilendim.
Hanedanlık üyelerinin eğitiliş biçimlerinde alınan tercihlere paralel olarak, devletin yükselme ve gerileme grafiğinde izdüşümler buldum; Örneğin şehzadelerin sancak beyliklerine gönderilerek, burada devlet yönetimine hazırlanmalarını ve diğer şehzadelerle rekabetlerinde kendi yeteneklerini sergilemeye fırsat bulmalarını sağlayan "sancağa çıkmak" uygulamasının terkedilmesinden sonra, bunun yerine seçilen "kafes yöntemi" ile yönetici kadronun dinamizmini yitirdiğini ve devlette duraklama devrinin başladığını söyleyebilirim. Keza, aynı dönemde diğer başat dünya devletlerinin hanedanlık ailelerinin eğitim yöntemleriyle bizimkini kabaca karşılaştırmaya ve treni nerede kaçırdığımızı anlamaya imkan buldum.
Eser, tarihsel araştırma kitabı olmaktan hareketle kronolojik bir dizin içeriyor; dolayısıyla konuya burada detay vererek, filmi siz izlemeden önce anlatan adam durumuna düşmeyi istemem. Rakamlara ve beşer olaylara boğulmaksızın, temiz ve sade bir dille anlaşılır halde konuyu toparlayan bu kitabı, benim gibi sıradan tarih okuyucularına tavsiye ediyorum.
