OT Dergi Sayı: 47
Ot DergisiOT Dergi Sayı: 47 Gönderileri
OT Dergi Sayı: 47 kitaplarını, OT Dergi Sayı: 47 sözleri ve alıntılarını, OT Dergi Sayı: 47 yazarlarını, OT Dergi Sayı: 47 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bu dünya,senden olmayanlarla hoştur... Herkes beyaz olsa , o zaman beyazı fark edemezsin ki. Değil mi ? Ve yahut da siyah. Beyaz en güzel siyahta belli eder kendini. Beni ben yapan yegane şey, benden olamayandır. O yoksa , sen de yoksun. Ne anlamın kalır ne rengin belli olur , ne de tadın.
Fazla da bir şey istemiyorum. Biraz nefes almak, gökyüzüne bakmak, şu üç günlük dünyada biraz huzur istiyorum.
ESKİ TÜRKİYEKitabı okudu
Hepimiz griyiz ve hepimiz içimizde kahramanca veya bencilce şeyler yapma potansiyeli taşıyoruz.
George R. R. MartinKitabı okudu
Kaçacak bir yerimiz yoktu. Ruhumuza teyellenmişti gelecek endişesi.
GÜNEŞLİ PAZARTESİLERKitabı okudu
Gün ağarırken çalıyordu akıllı telefonlarımızın alarmı. Yarı uykulu gözlerle çıkıyorduk evlerden. Kimimizin elinde Bond çanta, kimimizde Gucci, kimimizde peynirli poğaça. Sokakta bir biz, bir çöpçüler ve bir de gündelikçi kadınlar oluyordu. Yaka rengimiz farklıydı ama kaçınılmaz son aynıydı.
GÜNEŞLİ PAZARTESİLERKitabı okudu
Anlamak sayısalcı, anlamı bulmak sözelci işi..
Babalar -özellikle erkek- çocukları kendilerine benzesin istiyorlar, çocuk bunu beceremeyince de sanki suçlu çocukmuş gibi tüm sinirlerini ondan çıkarıyorlar.
İlkler unutulmuyor hiçbir zaman. Hepsi de hayatımızın köşe başında durmuş bekleyen karakterimizin şekillenmesine yardımcı olan gizemli melekler gibi.
O kadar sinirlenmesinin nedeni aldatılmadan çok onu küçük düşürmem, yani basit bir özrü bile ona söyleyecek cesaretimin olmaması olduğunu fark ediyorum. Kendimi dev aynasında görmem ve aslında hayatımın genelinde böyle davrandığım için herkesi usul usul kendimden uzaklaştırmam asıl mesele.
Niye aldattın madem çok seviyorsun? diye soruyor. Gerçekten niye aldattım diye düşünmeden edemiyorum. Belki artık onu sevmiyorum, belki de herkesten daha çok seviyorum, bilemiyorum. 29 yaşında, yuvarlakları karelerin içine sokmaya çalışıyorum.
Büyük edebiyat eserlerinin hepsi insan olmanın ne büyük şanssızlık olduğunu anlatır: Moby Dick, İlyada ile Odyssia, Suç ve Ceza, İncil...
Bir ülkenin düzenini sarsmak isteyenlerin, halkı yıldırmak isteyenlerin en büyük başarısı o ülkenin insanlarına günlük alışkanlıklarından vazgeçirmek...
Ülkelerin dengesiyle oynandığı, kışkırtmalarla bölündüğünde, kültür ilk kurbanlardan biri oluyor. Sinema seyircisi azalıyor, şiir daha az okunuyor, müzeye daha az gidiliyor.
Gelecek endişesi, bana, bize, ülkeme ne olacak korkusu hepimizi ciddiyete, inandığımız değerleri korumaya, öfkeli siyasete, sokağa ve farkında olmadan şiddet ve provokasyon'un tam göbeğine götürebiliyor.
Gitmeliydim. Kaldıkça daha çok uzaklaşıyordum senden. Hep yanında kalabilmek için, gitmeliydim.
Hiçbir çığlık, hiçbir feryat yeryüzünü sarsmaz sarsamaz.
Yetişkince naralar atmaya da gerek yok. Yeryüzü gamsızdır çünkü, umursamaz.