Günler, geceler, saatler, ağlamalar, kavgalar, çığlıklar, yalanlar boyu yaşıyor. Yaşadığını sanarak yaşıyor. Oysa tek yaptığı nefes almak. Ölemiyor da. Ne kadar denese de, ne ruhunu ne dedi bedenini öldürmeye başarabiliyor. İçinde hala minicik bir umut, yüreğinde taştan bir ev. Onu çağırıp duruyor.
Sayfa 20 - Can Yayınları - 4. Baskı