Bir hayvanın bencillikten uzak ve özverili sevgisinde, insanın o yapma dostluğunu ve uçucu sadakatini sık sık denemek zorunda kalmış olanların yüreklerine işleyen bir şey vardır.
Ruhuma bir ad veremediğim bir duygu hakim oldu; çözümü mümkün olmayan, geçmiş derelerin açıklayamadığı ve korkarım geleceğin de anahtarlarını vaat etmediği bir duygu.
İlk kez Poe okuyorum. Öykülerin çoğu gerilim dolu ve ürperticiydi. Hele bazıları var ki sanki ruh hastası ve sadist bir insanın kaleminden çıkmış, kendi fantastik dünyasını kağıda döker gibiydi. Bence bu öykülerdeki ayrıntıların bu kadar vahşice ve sadist öğeler içermesi gereksiz; hatta normal karşılanamayacak bir durum. Atıyorum bir arkadaşım "Benim kendi yazdığım öyküler var" diyerek önüme bu kitaptaki bazı öyküler gibi bir şeyler getirse, onun ruh hastası olduğunu düşünür bir daha da kendisiyle görüşmeye korkardım:) Özetle bu tarz öyküler okumak için öncelikle insanın psikolojisinin tartabilmesi lazım.
ÖykülerEdgar Allan Poe · Epsilon Yayınları · 2016331 okunma