Özdemir Asaf'ça
Özdemir AsafÖzdemir Asaf'ça Sözleri ve Alıntıları
Özdemir Asaf'ça sözleri ve alıntılarını, Özdemir Asaf'ça kitap alıntılarını, Özdemir Asaf'ça en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Ve zaman yine tüketti bizi...
Ne diyordu şair;
Yıkıldı yolunu bekleyen şehir artık gelsen de bir gelmesende...
Ben gülüşüne öldüm,
o ölüşüme güldü. Farklıydık işte.
Doğru mu?
YAŞ 5 Anne ve babamın birbirlerine bağırmalarının beni ne kadar korkuttuğunu öğrendim.
YAŞ 7 Meşrubat içerken gülersem içtiğimin burnumdan geleceğini öğrendim.
YAŞ 12 Bir şeyin değerini anlamanın en iyi yolunun bir süre ondan yoksun kalmak olduğunu öğrendim.
YAŞ 13 Annemle babamın el ele tutuşmalarının ve öpüşmelerinin beni daima mutlu ettiğini
iyi aksamlar =)
Kendini bir şeye bölmesini bil bilmezsen bir şeyi bilmesini bil onu da bilmezsen anlatıyorum olan oluvermez ölmesini bil.
Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç,
Başka şehirleri özleyelim orada seninle.
Bu evler, bu sokaklar, bu meydanlar
İkimize yetmez.
"Onu kırmış olmalı yaşamında birisi.
Dinledikçe susması,
Düşündükçe susması..
Tek başına iki kişi olmuş kendisiyle gölgesi."
#ÖzdemirAsaf
Gece midir insanı hüzünlendiren , yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen ?
Gece midir seni bana düşündüren , yoksa ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen ?
Sen.
Pardon “siz” demeliydim.
Siz kaç yüzlüydünüz?
Ben yanlışlıkla hangisine değer verdim?
Onu kırmış olmalı yaşamında birisi… Dinlendikçe, susması, düşündükçe susması… Tek başına iki kişi olmuş kendisiyle gölgesi…
Söylenmiyor çok şey, susmadan…
Tek kişilik miydi bu şehir...*
Aynı günde dört mevsime şahit olmak gibi bir şey bu:
Önce özlüyor,
Sonra ağlıyor,
Akşamları küsüyor,
Geceleri çok seviyorum.
Bir kitap okuyordun dalgın..
İçinde insanlar seviyor, ya da ölüyorlardı.
Genç bir adamı öldürdüler romanda.
Korktun, bütün yininle ağlamaya başladın..
O ölen ben değildim...“( Kim bilir belki de...)”