Çocukluğuma dair hatırladığım en hüzünlü şey, tüm arkadaşlarımın bir zaman sonra teker teker mahalleden taşınmasıydı. Ah, o ne üzücü bir andır ! Her şey birdenbire değişir. Her gün birlikte oynadığın en yakın arkadaşın bir gün gelir ve ' Biz yarın taşınıyoruz! ' der. Ertesi gün kamyon gelir, eşyalar yüklenir ve arkadaşın o kamyonun kasasından üzgün üzgün sana bakarken sonsuza dek hayatından çıkar, kaybolur gider.