Peygamberimiz'in Şemaili
Ali YardımPeygamberimiz'in Şemaili Gönderileri
Peygamberimiz'in Şemaili kitaplarını, Peygamberimiz'in Şemaili sözleri ve alıntılarını, Peygamberimiz'in Şemaili yazarlarını, Peygamberimiz'in Şemaili yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Ashabın güldüklerine kendileri de güler, onların taaccüb ettikleri şeylere kendileri de hayretlerini ifade ederdi."
Sadece yararlı olacağını ümit ettikleri konularda konuşurlardı. Hazreti Peygamber konuşurken, meclisinde bulunan dinleyiciler, başlarının üzerine kuş konmuşcasına hiç kımıldamadan kulak kesilirlerdi. Zât-ı Risâletleri susunca da, konuşma ihtiyacı duyanlar söz alırlardı. Ashâb, Resûl-i Ekrem'in huzurunda konuşurlarken birbirleriyle asla ağız dalaşında bulunmazlardı. İçlerinden birisi Resûlullah'ın huzurunda konuşurken, o sözünü bitirinceye kadar, hepsi de can kulağı ile konuşanı dinlerdi. Peygamber Efendimiz'in katında, onların hepsinin sözü, ilk önce konuşanın sözü gibi ilgi görürdü.
Resullah Efendimiz üç şeyden titizlikle uzak dururlardı: Ağız kavgası, boşboğazlık ve mâlâyâni!. Şu üç hususdan da titizlikle sakınırlardı: Hiç kimseyi kötülemezler, kınamazlar ve hiç kimsenin aybı ile gizli taraflarını öğrenmeye çalışmazlardı.
Resûlullah Efendimiz; her zaman güler yüzlü, yumuşak huylu ve alçak gönüllü idiler. Asla asik suratlı, katı kalbli, kavgacı, şarlatan, kusur bulucu, dalkavuk ve kıskanç değildiler. Hoşlanmadığı şeyleri görmezlikten gelir; kendisinden beklentisi olan kimseleri hayal kırıklığına uğratmaz ve onları, isteklerinden tamamen mahrum bırakmazdı.
Yokluk karşısında haysiyetlerinden hiç bir şey kaybetmeyen asil insanlar varlıklı hallerinde de aynı disiplinli yaşayış çizgisinde hayatlarını sürdürmüşlerdir. Ağaç yaprağı yiyerek îmâninin mucadelesi sürdüren Sa'd b. Ebi Vakkäs ve benzerleri, ordu komutanı ve bölge validi oldukları zaman da, aynı karakterin adamı olarak kalmayı başarmışlardır. Bunlar, yokluktan yılmayan, varlıkla da şımarmayan soylu bir neslin vücud bulmasına öncülük etmişlerdir.
Târihin her devrinde olduğu gibi, bugün de, memleketin ve insanlarımızın içine düştüğü huzursuzluktan ve memleketin başına gelebilecek tehlikelerden en çok endişe duyup çâre arayanlar ile, uykularını feda edip bütün imkânlarını seferber edenler, daha çok, hiç bir şahsi çıkarı olmayan kimselerdir. Malı ile mülkü ile, makamı ile mevkii ile, zevki ile sefası ile, çığ gibi gelen tehlikenin enkazı altında kalacak olanlar ise, son derece ilgisiz ve alabildiğine kaygısız ve duygusuzdurlar. Bu, dünden bugüne hep böyle olagelmiştir.
Sayfa 376
Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)
Hazreti Peygamber’in o eşsiz güzelliğini, Resûlullah’ın Şâiri unvânını alan Hassân b. Sâbit (r.a) şöyle şiirleştirmiştir:
“Ve ahsenü minke lem tera kattı ‘aynî,
Ve ecmelü minke lem telid’in-nisâü.
Hulıkte müberraen min külli ‘aybin,
Ke enneke kad hulıkte kemâ teşâü”
Bunun manzûm tercümesi şöyledir:
“Görmedi senden güzel bir cism-i âlî gözlerim,
Etmedi senden güzel tevlîd, evlâd bir ana.
Ayb ü noksandan berîsin yâ Resûlullah sen,
Sanki arzû ettiğin sûrette halk etmiş Hudâ”
Sayfa 49 - Damla YayıneviKitabı yarım bıraktı