umutsuzluktan tekmelemeye, kafa atmaya başladı kapıya. O zaman pencerede
güzel bir kız belirdi; saçları gece mavisi, yüzü balmumundan bir hayal gibi beyazdı; gözleri kapalı, kollarını göğsünde kavuşturmuş, dudaklarını hiç kıpırdatmadan, öbür dünyadan geliyormuşa benzeyen bir sesle:
- Bu evde kimse yok. Herkes öldü, dedi.