Bilirsiniz mən nə qədər bədbəxtəm! Sizin məndən soyumanız dəhşətdir, ağlasığan şey deyil, elə bil birdən oyanıb görürəm ki, bu göl tamamilə quruyub, yaxud yerin dibinə batıb.
"İnsanlar, aslanlar, qartallar və kəkliklər, buynuzlu marallar, qazlar, hörümçəklər, suda yaşayan dinməz balıqlar, dəniz ulduzları və adi gözlə görmək mümkün olmayan bir çox başqaları, bir sözlə, həyatda hər şey, hər şey, hər şey kədərli bir dövrə vurub söndü... Minlərcə əsrdir ki, yer kürəsi öz üzərində heç bir canlı məxluq yaşatmır və bu zavallı ay öz fənərini nahaq yandırır. Artıq nə çəməndə durnalar qışqırıq salıb oynayır, nə də cökə meşələrində may böcəkləri səslənir..."
Məncə müasir teatr mövhumat və cəhalətdir. Çıraq işığında pərdə açılır, üç divarlı bir otaqda bu böyük istedad sahibləri , müqəddəs sənət kahinləri insanların necə yeyib içdiyini, necə sevdiyini ,necə gəzdiyini ,necə geyindiyini təsvir edərkən ,bayağı səhnələrdən və cümlələrdən əxlaqi bir nəticə asan anlaşılan , məişətdə faydalı eyni fikri ,eyni hadisəni min bir variantda dalbadal mənə təqdim edərkən Mopassan ,öz bayağılığı ilə onun beynini əzən Eyfel qülləsindən qaçdığı kimi ,mən də dalıma baxmadan qaçıram ,qaçıram....
İnsanlar, qartallar, aslanlar və kəkliklər,
buynuzlu marallar, qızlar, hörümçəklər, suda yaşayan dinməz balıqlar, dəniz ulduzları və adi gözlə görmək mümkün olmayan bir çox başqaları, bir sözlə, həyatda hər şey, hər şey, hər şey kədərli bir dövrə vurub söndü... Minlərcə əsrdir ki, yer kürəsi öz üzərində heç bir canlı məxluq yaşatmır və bu zavallı ay öz fənərini nahaq yandırır. Artıq nə çəməndə durnalar qışqırıq salıb oynayır, nə də cökə meşələrində may böcəkləri səslənir. Soyuqdur, soyuqdur, soyuqdur. Boşluqdur, boşluqdur, boşluqdur. Qorxuncdur, qorxuncdur, qorxuncdur.