Məncə müasir teatr mövhumat və cəhalətdir. Çıraq işığında pərdə açılır, üç divarlı bir otaqda bu böyük istedad sahibləri , müqəddəs sənət kahinləri insanların necə yeyib içdiyini, necə sevdiyini ,necə gəzdiyini ,necə geyindiyini təsvir edərkən ,bayağı səhnələrdən və cümlələrdən əxlaqi bir nəticə asan anlaşılan , məişətdə faydalı eyni fikri ,eyni hadisəni min bir variantda dalbadal mənə təqdim edərkən Mopassan ,öz bayağılığı ilə onun beynini əzən Eyfel qülləsindən qaçdığı kimi ,mən də dalıma baxmadan qaçıram ,qaçıram....