Bir "tragedya" niteliğindeki bu olay, bir imamla bir rahibe arasında gizlice yaşanıp zamanın sislerine gömüldüğü sanılan hüzünlü bir aşkın hiç anlatılmamış öyküsüdür.
Tedbir olarak, yer ve kişi isimleri değiştirilmiştir.
İnsanları sadece kendisini tanıyıp sevmesi için yaratmış olan Allah, suça olduğu kadar, aşka düşenlere karşı da toplumdan çok daha anlayışlı ve hoşgörülüdür.
Pek çoğumuz Allahtan korkmaz; ama toplum karşısında sık sık dehşete kapılır, ürperir, tüyleri diken diken olur. Çünkü biliriz ki, Allah affeder, bir anne sıcaklığıyla bağrına basar; ama toplum acımasızdır, alay eder, dışlar, yargılar, recmeder, linç eder.
Sonunda, imam şöyle diyordu: "Güzel Elenore! Neden insanların katına indik sanki? Keşke uçsuz bucaksız kırlara çıksaydık, köylerde geceleseydik! Ama o güzel ellerin hep avuçlarımda kalsaydı!"
