"Ben ciddiyim," diye fısıldadı. "Bizi ne kadar kusursuz yaparlarsa yapsınlar, insan yapamazlar. Seni güzel kılan kusurların, Ana. Seni kusursuz kılan da. Ne olursam olayım, onları görmemek mümkün değildi. Ya da sevmemek."
Ama havalanan küller yüzünden boğulacak gibi olduğumda, nefes almamı sağlayan, seni düşünmekti.
Geceler bitmek bilmediğinde, uyumama senin hayalin yardım etti. Senin. Sadece senin.
Hiçbir şey insanın elinde gerçek bir kitap tutmasına benzemezdi. Mürekkebin kokusunu almak ve o muhteşem hayatları parmaklarının altında hissetmek gibisi yoktu. Sayfaların arasında bazen imparator olurdum. Bazen maceraperest. Bazen savaşçı bazen gezgin. Sayfaların arasındayken ben ben olmaktan çıkardım ve kendimi yeryüzünün bambaşka yerlerinde bulurdum.