Silvérê’le Miette bu kuyuya garip bir canlılık verdiler; onu taze aşklarıyla öyle doldurdular ki çok sonra onlar bilezik taşlarına yaslanmayıbıraktıkları zaman bile, Silvérê her sabah su çekerken, oraya doldurdukları neşenin tesirini hala muhafaza eden ürpertili yarı karanlıkta Miette'in gülen yüzünü görür gibi oluyordu.