"Sam." Nefesim kesilmiş gibi hissediyordum. Ya da boğuluyormuş gibi. Belki de ikisinin arasında bir şey. Gene de Sam'in olduğu yerde durup beklediğini anladım. "Seni nasıl tanıyacağımı sormuştun."
Sessizlik.
"Seni her zaman tanırım."
"Tek istediğim, geçmiş yaşamlardan ve ölümlerden sıyrılarak, onun yeniden kendisi olmasıydı. Sanki onu geçmişin karanlık hatıralarına kapılıp gitmekten koruyan bir kayaymışım gibi bana tutundu. Onun da bana ihtiyaç duyduğunu anladığım ilk andı bu."
"Sanki onu geçmişin karanLık hatıraLarına kapıLıp gitmekten koruyan bir kayaymışım gibi bana tutundu. Onun da bana ihtiyaç duyduğunu anLadıgım iLk andı bu "