İnsanın dört düşmanı vardır ki, bunlar;
mal, evlat, akraba ve yakın dostlardir.
İnsanın dört de dostu vardır ki bunlar;
Kelime-i şehadet, namaz, oruç, ve zikrullah'dir.
Büyüklerden biri şöyle demiştir: İnsan tabiî yaratılışı itibariyle iyi ve temizdir. Nefs-i nâtıkası itibariyle de yaratılan her özelliği kendi başına kaldıkça böylece tertemizdir. Karşı gelme, ancak insan nefsinin diğer özellikleriyle bir araya gelmesi sebebiyle olmaktadır. İnsan elinde tutmayı seven bir tabîatta yaratılmıştır. Çünkü aslı, kuruluk ve tutma özelliği olan topraktır. Dolayısıyla da kendisine ve başkasına âid olan malın gitmesine râzı olmaz, cimrilik eder ve başkasına cimriliği emreder.
Denilir ki: On sekiz bin âlemden Allahü Teâlâ dört tanesini seçti: Su, toprak, ateş ve rüzgar.Böylelikle suyu senin temizleyicin,toprağı senin mescidin, ateşi seni aşcın, rüzgarı da senin nesîmin(hafif ve tatlı esen bir rüzgar) kıldı..