Hoşlandıklarımız ve hoşlanmadıklarımız, yanlı yaklaşımlarımız ve önyargılarımız, saplantılarımız ve mizacımız, gerçek görüntüyü hep bir sis tabakasıyla örtüyor. Bu kişisel hata payından kurtulamadığımız sürece, nesneleri ve insanları oldukları gibi görmeyi nasıl umabiliriz?