Rüzgarda Asılı Arp
Walter BenjaminÖne Çıkan Rüzgarda Asılı Arp Gönderileri
Öne Çıkan Rüzgarda Asılı Arp kitaplarını, öne çıkan Rüzgarda Asılı Arp sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Rüzgarda Asılı Arp yazarlarını, öne çıkan Rüzgarda Asılı Arp yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ve vicdanınla uyandır sabahı
Ve öğleyi kollarında salla
Ve ağlamaktan yıpranan sesleri iyileştir
Ve kötülüğü ve küfreden gamı engelle
Ve içinde yaşa an be an
Ruhun içinde kaybolan bulguların.
Sayfa 49 - Pruva YayınlarıKitabı okudu
...
Cesâret ediyorum: Keşke senin olsaydım
...
Sayfa 36
Bütün hayaller tehlikelere bakıyor
Ve sâdece sen hayalsiz devam ediyorsun
Sayfa 105
Sonsuz fakirleştik
Bir tek sevgide dirilebiliriz yeniden
Hayatımız zâten yamacın eşiğinde
Tekrardan geriye azalan bu beklemektir
…
Sayfa 150
...
Aşk seni böyle istiyordu
Az ve küçük
Seni kazanacak olduğum
Yalnızlıkla
Sayfa 132
Son gün Tanrı bizi tutuşturacak
Yenilenecek her şey o kutsal görüşmede
Fısıldayan aletin gümş kanadında
Karşılaşılır talih çağrısı gibi sadık muhafızlarla
Yasak halkaların katı suskunluğu
Kardeşçe sezgilerin döküldüğü dudaklar
Olympos’un gülüşünün uçurumlarında geceler
Evrende yankılanan duacının şarkısı
Sayfa 64
Hayatım gölgende ışığa durdu
Şimdiyse hazır bahşetmeye aşktan
Çekerken doğumda annen sancı
İçinde çoğalan ruh da oradaydı
Siyah ve mamur saçlarının güzelliği
Aynı yaza benzeyen başaklardaki gibi
Kışın acı sedası beni suçladığında
Gözyaşlarım dökülür o manzara karşısında
Sayfa 32
Çek al beni yaşadığın zamandan
Varlığının zincirlerinden kurtar
Hani vardı ya güller alacakaranlıkta kırmızı
Aşk mirası gibi ölüm döşeğinde bir nikâhtan
Çöz ki hakîkî bir sadakat çöz ki acı bir sevda
Neşveyle mahrum bırakayım kendimi
Siyah akkor kırmızı dudaklardan
Sefaletin alnına perçem olan erguvan saçlardan
Sayfa 18
Bu kızıl akik taşının
Keskinliğine baktım, tahammül edemedim
Gürültülü bir kaçış söylemi
Tekerleri delik beygir arabalarının
Kavgada kardeşlerin dövüldüğü zeytin dalını
Parlak atmosferler gibi parlayanlar süpürür
Kendini tekrarlayan alevlenir taşta
Palmiye treni yazı taşır avcunda
Bu yalnızlığı nasıl ölçmeliyim?
Acı bana eski darbeleri verdi
Böylece birbirlerinin açıklarını örttüler
İsimsiz ritim onun giysisiydi
Ama şimdi çıplak zamana katlanıyorum
Hiçbir şey kaybetmediğim bir yürüyüşle
İçimdeki fırtına büyüklüğünde kayboluyor
Ağzın bağırdığından fazla ağlamıyor kalp
Acılarımın yeni yılı ne zaman
Ve ne zaman yine üzüntüye yakın olacağım
Sıkıntı çektiğim sağırlaşmış günlerden sonra
Ah ne zaman alevlenecek siyah renginde
Onu o zaman gördüğüm gibi senenin merkezinde
Alevlenen Ağustos'un derin yarası?
Sayfa 124