Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Rüzgarlara Söyleyen

Henning Mankell

Rüzgarlara Söyleyen Gönderileri

Rüzgarlara Söyleyen kitaplarını, Rüzgarlara Söyleyen sözleri ve alıntılarını, Rüzgarlara Söyleyen yazarlarını, Rüzgarlara Söyleyen yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
214 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
·
4 günde okudu
“Nelio” “Bilge çocuk” “Vücudum çok küçük” Etkileyici bir o kadar sarsıcı bir kitap… Latin Amerika’dan bir şeyler okuyorum zannettiğim ama İsveç doğumlu bir yazardan okuduğumda beni şaşkınlığa sevk etti. Rüzgarlara söyleyen ilk söz de senin son söz de…
Rüzgarlara Söyleyen
Rüzgarlara SöyleyenHenning Mankell · Metis Yayınları · 200550 okunma
Güçsüzlük ve çaresizlik içinde giderek daha da batan bu dünyayı anlatmalıyım, insanlarının hatırlamak için değil unutmak için yaşadığı bu dünyayı.
Reklam
“ Her şeyin bir sonu vardır,” dedi Nelio, “her şey sona erer ve baştan başlar.
“Rüya görmek için uyuruz. Sonra da onları yorumlamaya imkânımız olsun diye uyanırız,” demişti babası.
Ölümün yakınında hayat büyük büyük bir belirginlik kazanıyor her zaman.
Reklam
“İnsan göze görünür kanatları olmaksızın da uçabilir ,” diye düşündü Nelio. “Eğer nasip olursa, onların içimizde olduğunu görebiliriz.”
“Fazla söze gerek yok,” dedi Cosmos, “ yola düşmek yapılabilecek en iyi şeydir bazen.”
Benim orada bulunmam bir tesadüftü. Ama hayat tesadüfi anlardan oluşan uzun bir zincir değil mi zaten?
“Hayatta sadece iki yol vardır,” dedi, “ biri,insanın bilgisi hilafına hareket ettiğinde tuttuğu ve kendisini doğrudan mahva sürükleyen aptallık yoludur. Diğeri ise kendisini doğru hedefe götüren , tutması gereken yol.”
Reklam
İnsanın rüyasında gördüğü ve kendisini doğru hedefe ulaştıracak patika yakınlarda olamaz. Önemli şeyler hiçbir zaman kolay bulunmaz.
İnsanların içindeki kötülüğün nereden geldiğini düşünüp durdum. Ne tuhaf, barbarlık her zaman onu iyice insanlıkdışı kılan bir insan suretine bürünmüş oluyor.
Sanki dünya batmıştı ve geriye bir tek ben kalmıştım. Hangi yöne gidersem gideyim yalnız kalmaya mahkûmdum.
Hayatı geride bırakmış bir ölüler kervanıydık biz. Ebedi bir hiçliğe doğru gidiyorduk.
O an dünya ölmüştü sanki. Çoğumuz hâlâ hayatta olmamıza rağmen aslında ölüydük. Huzursuz bir şekilde ortalıkta uçuşan ruhlar da ölü , küçük ve soğuk taştan yağmur damlaları gibi yere düştü.
106 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.