O günler geçti.
O günler güneşte çürüyen bitkiler gibi
ışıkla el birlik çürüdü.
Ve kayboldu o akasya kokusundan
sarhoş sokaklar
dönüşsüz caddelerin
gürültülü kalabalığında.
“ Bir pencere görmek için
Bir pencere, duymak için
Bir pencere ki , bir kuyu halkası gibi
Ta sonunda, yerin kalbine varır
Ve açılır
Şu devamlı
Şu mavi sevginin derinliğine