Saf Aklın Sınırları Dahilinde Din
Immanuel KantSözler ve Alıntılar
İnsan Doğasındaki Özgün İyilik Eğilimi (Yatkınlık-Prodisposition) Üzerine
Bu eğilimi işlev bakımından, insanın sabit karakteri ve yazgısı içindeki unsurlar olarak üç bölüme ayırmak yerinde olacaktır:
1- insanın yaşayan bir varlık olarak edindiği hayvan eğilimi;
2- İnsanın yaşayan, aynı zamanda rasyonel bir varlık olarak edindiği insanlık eğilimi;
3-İnsanın rasyonel, aynı zamanda mesul bir varlık olarak edindiği kişilik eğilimi.
Sayfa 39 - Literatürk AcedemiaKitabı okudu
"insan doğasının," sadece insanın genel özgürlüğünün (tarafsız ahlâk yasaları çerçevesinde) uygulanmasına dair öznel bir zemin anlamına geldiğini belirtmemiz gerek. Bu zemin - ne karakterde olursa olsun - duyular için algılanabilir olan her eylemin zorunlu öncülüdür. Ancak bu öznel zemin yine de kendiliğinden bir özgürlük ifadesi [Aldus] olmalıdır (çünkü aksi takdirde, insanın ahlâk yasasına dair seçim gücünün kullanımı yada suiistimali, o kişinin üzerine ne bir suç olarak atılabilir, ne de içindeki iyiliğin ya da kötülüğün ahlâki olduğu söylenebilir).
Sayfa 33 - Literatürk AcedemiaKitabı okudu
İnsan yüreğinin doğal ama kötücül yöneliminin tamamen tersine çevrilmesi gerektiğini, tatlı intikam hissinin hoşgörüye, düşmanların nefretinin de ihsana dönüştürülmesinin lazım geldiğini...
Sayfa 195 - Literatürk AcedemiaKitabı okudu
Doğal dine sadece ahlâken zorunlu, başka bir deyişle, ödev gözüyle bakana rasyonalist adı verilebilir, inanç konusunda her tür doğa üstü ilahi vahyi inkâr edene ise natüralist denir. Kişi vahyi kabul ediyor, ancak onu bilmenin ve kabul etmenin dinin zorunlu bir gereksinimi olmadığını iddia ediyorsa, ona saf rasyonalist denir. Ancak vahye inanmanın evrensel din için zorunlu olduğunu düşünüyorsa, inanç bakımından kendisine doğaüstücü denecektir.
Sayfa 189 - Literatürk AcedemiaKitabı okudu
Özgürlük, gizem değildir. Çünkü onun bilgisi herkesle paylaşılabilir. Ancak bu özelliğin bizim için anlaşılmaz olan zemini bir gizemdir.