Fakat insan hakikatin kendisinden yana olduğuna, başkalarından yana olmadığına emin olunca, merhamet göstermek pek kolay olmuyor; buna engel olan şey öfke değil, vicdandır. Çünkü merhamet, malum, hoşgörüyü gerektirir, hoşgörü ise müsamaha göstermeyi, hatta kabullenmeyi; oysa oysa bir şeyi kabullendiğiniz zaman onun önünü açmış olursunuz. Peki yanlışlığın önü açılmalı mıdır?