Vaxt keçəcək, dövr edəcək,
Qan-qadalı hərb bitəcək,
Yağıları qovacağıq bu torpaqdan.
Mütləq geri alınacaq
Şuşa, Ağdam,
Geri alacağıq
Kəlbəcəri,
Laçını da,
Ta analar, dünyaya ayaq basmaq
Mümkün deyil,
Ta analar, doğuluşu
Dayandırın...
Alimlərə ağlayıram
Nə qədər gör,
Onlar raket miras qoyub
Cahan üçün...
Vəhşidən də gərək vəhşi
Olasan ki,
İnsan ölüm kəşf eləyə
İnsan üçün...
Heç kişi də ağlayarmı,
Amma ki, mən,
Yekə kişi ola-ola
Ağlayıram...
Cabir Novruz məhəbbət mövzusunda olan bütün şeirlərini həyat yoldaşı Səfurə xanıma həsr edib. Yaşca özündən xeyli kiçik, özündən çox-çox gənc olan Səfurə xanıma. Lakin bu şeiri qələmə alarkən o hardan bileydi ki, ömür-gün yoldaşı bu dünyanı çox tez tərk edəcək..
Sən elə bir vaxtda rast gəldin mənə,
Qurumuş bulağam,bulanmış suyam.
Sən elə bir
Bir arzum var,
ay adamlar, qoyun deyim,
Sağlığında qiymət verin insanlara,
Yaxşılara sağlığında yaxşı deyin,
Sağlığında yaman deyin yamanlara.
Yalnız, yalnız sağ olanda,
Hər kəs əsil qiymətini bilər onda;
Bu sözlərim düz olmasa töhmət edin.
Sizdən rica eləyirəm milyon kərə,
Şairlərə sağlığında hörmət edin,
Sağlığında heykəl qoyun
Sən gizli gəlmisən ömrümə, inan,
Bu gizli eşq ilə yaşayacağam.
Dünyanın ən böyük yükü sayılan
Gecikmiş məhəbbət daşıyacağam.
Sən mənim ömrümdə açan çiçəksən,
Onu ürəyimdə bəsləyəcəyəm.
Sən məni heç zaman görməyəcəksən,