''... aşkının ümitsizlik zehrini içe içe sanki ölüyordu. Zayıfladı, çöktü, hasta sanıldı, ihtiyar kadınlar ona ilaç yaptılar, meyhaneciler kuvvetlensin diye şarap verdiler fakat o iyi olmuyor, kuvvetlenmiyor, aksine günden güne gözlerinde daha da sönen bir şeyle eriyordu...''
Sayfa 65 - Can Yayınları