Çağatay Yaşmut'un Başkomiser Galip serisinin ikinci kitabı, ilk kitabı Beyoğlu Çıkmazı'na kıyasla yazarın konuya, karakterlere daha hakim olduğunu hissettirdiği, daha iyi bir roman.
Bu seride olağan, günlük hayat içerisinde bir çok toplumsal ya da bireysel sorunun yansıması olan suçlar işleyen insanları görüyoruz. Yazarın gerçekçilik derdi hem karakterlerde, hem suçun işlenişi ve cinayetlerin çözümlenişinde kendini gösteriyor. Çok polisiye okuyan okurlar için Yaşmut'un yeni ya da daha farklı bir şey yazdığını söyleyemeyiz; ancak yazdığı şeyi iyi yazdığını, kurgunun hiç bir yerde aksamadığını ve bu durumun da hem yazarın hem de romanın lehine olduğunu söyleyebiliriz. Muhakkak ki Yaşmut, Celil Oker'in izinden gitmiş, ki kendisi de yazara olan sevgisini, bağlılığını bir çok yerde dile getirmiş; Oker'in okuduğum kitapları bende yavan bir his uyandırmıştı, kıyaslama yaparsam Yaşmut'un çok daha iyi bir noktaya ulaştığını söyleyebilirim.
Polisiye severler Çağatay Yaşmut'u es geçmemeli.
