Hiç kimsenin dile getirmediği, apaçık bir gerçek karşısında ağzım açık kalıyor: Ruh, kesik kesik yaşıyor. Yalnız zekanın yaşamı sürekli ya da hemen hemen sürekli. Çözümleme yetikerim pek çeşitli değil. Ama ruh nesnelere aldırmıyor, onları birbirine bağlayan anlama bakıyor. Tersinden okunan yüz ve ruh, bir şeyi ya bütünüyle görüyor ya da hiç görmüyor.