Piyer, yaşadığı son ayların etkisinden ancak yavaş yavaş sıyrıldı; onu yarın kimsenin hiçbir yere kovamayacağı, sıcak yatağını hiç kimsenin alamayacağı, öğle yemeğinin, çayının, akşam yemeğinin mutlaka hazır olacağı düşüncesine alıştı. Ama rüyasında daha uzun zaman kendisini hep aynı esaret şartları içinde gördü.