"Herkesin uyuduğu bir evde uyanık olmak, uyuyamayan için sorundur. Hareket alanı kısıtlanır, ses çıkarmamak için hassasiyet göstermek gerekir. Kimsenin hiçbir şey düşünmediği yerde ise düşünüyor olmak aynı etkiyi yaratıyor."
Ne bileyim. Ben iyi insanlara yaklaşırken nasıl davranacağımı bilmiyorum galiba. Kötülerden kaçmayı öğrenmekten, iyilere yaklaşmayı tecrübe etmeye vakit mi kaldı?
İçinde ‘nasıl anlatılır’ını bilmediğin bir boşluk. Ruhunda sana ait ama sana benzemeyen bir alan. En çok onu arıyorsun. En çok ondan kaçıyorsun. Bir tanımı yok. Kitaplarda yok, şarkılarda, şiirlerde yok; gündelik yaşamın içinde en ufak emaresi yok. Onu bulamadığından bileğin kağıtlara düşüyor. Onu bulamadığından aydınlıklardan siliniyor
Ben kendimi hasta hissetmiyorum ki. Ben kendimi seçeneksiz hissediyorum. Ben kendimi öfkeli hissediyorum. Ben kendimi burnuma kadar gerçekliğe batmış hissediyorum.