"Yalnızlığın kötü tarafı sürekli yalnızlığı düşünmektir. Delirtici bir durumdur bu. Çünkü yalnız insan sevilmek ister. Yalnız insan ruhunun kapalı kapılar ardına sıkışmasını değil, özgürce gökyüzünde uçmasını görmek ister. Yalnızlık düşünmektir! Ruh ile bedenin ısrarlı ve çatışmalı kavgasıdır. Ruhun kabul ettiğini beden reddeder. İkisinin de dili ve ırkı farklıdır. Madde, ruhu kaldıramaz ve didişip dururlar. Bu savaş uzayıp gider ve bu savaş insanı mahvolmuşcasına yorar. Akil serseri bir kurşun gibi sağa sola seker durur. Ruh ise kendi kendini çoktan bitirmiştir. O vakitten sonra, gereksiz bir vurdumduymazlığa kapılır insan. Her şeyi boş vermiştir artık. Gittiği yere kadar der ve bırakır üzerine yük olan herkesi ve her şeyi."