Sembol Kavramının Doğası
Ernst CassirerSembol Kavramının Doğası Gönderileri
Sembol Kavramının Doğası kitaplarını, Sembol Kavramının Doğası sözleri ve alıntılarını, Sembol Kavramının Doğası yazarlarını, Sembol Kavramının Doğası yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Roma hukuku hukuksal kişilik kavramını belli kalıplara oturtur ve belli fiziksel özneleri hukuksal varlık olmaktan yoksun bırakır. Bu durumda gerçek varlıkla gerçek isim de, hukuksal anlamda, mahkeme kararıyla yok sayılır. Roma anayasa hukukunda, köleler bağımsız kişilikler olarak görev yapamadıkları için, hukuken onlara hiçbir isim verilmez.
Herder dilin kaynağı konusundaki makalesinde şöyle söyler: “însan dili, kendine özgü basiretlilik haliyle ve bu basiretle (yansıtma) ilk kez serbestçe etkilenerek icat etmiştir.” Bir hayvanın, mesela bir kuzunun insanın gözü önünden geçip gittiği düşünülsün. însanın bilincinde onunla ilgili hangi fikir, hangi imge oluşur? Oluşan şey kurt ya da
Nesnesel gerçekliğin ve yaşama gerçekliğinin özünden bir ayrılış, benzer bir zorlayıcı sapma, düşünsel olarak biçim vermenin diğer tüm süreçlerini de kapsayıcı anlam taşımaktadır. Çünkü bu süreçlerin hepsi hiçbir zaman gerçek olanın kendisini kayda geçirmez; bu düşünsel biçimlendirme süreçleri, gerçek olanı herhangi bir şekilde kayıt altına alıp tasvir etmek için işaretlere, sembollere sığınmak zorundadırlar. Bütün işaretlere ise dolaylılık laneti siner. Açıklık arzulandığında işaret perdelemek zorundadır. Böylece dil sesi öznel ve nesnel olayları, ‘içteki’ dünyayı olduğu gibi ‘dıştaki’ dünyayı da her hangi bir şekilde ‘ifade etmek’ ister. Fakat sesin olaylardan ve dünyadan ele geçirebildiği şey, bireysel varoluş ve yaşantı değil sadece ölü bir kısaltmadır. Sesin kendisi için talep ettiği her ‘anlam’ hiçbir zaman ‘dolaylı anlatım’ın dışına taşamaz. Dolaylı anlatım ise gerçek seyrin somut toplamı ve çeşitliliği karşısında boş ve verimsiz olarak ortaya çıkmak zorundadır. Bu, benin dünyası için olduğu gibi nesnelerin dünyası içinde geçerlidir. ‘Ruh konuşursa, o artık ruh olmaz.’ Buradan modern septik dil eleştirisinin çıkardığı sonuca, dilin sözde hakikat içeriğinin karmakarışık olduğu ve dilin içinde sadece ruhun düş görme niteliğinin kendini gösterdiği anlayışına ulaşmak için sadece bir adım kalır.
çeviriye önsözden
Cassirer insanı sembolleştiren varlık olarak tanımlar ve insanın sembolik bir dünyada yasadığı tezini savunur. Kendimizi saran sembolleri oluşlurup aynı zamanda onlar tanırından kuşatılmış şekilde yaşamaktayız. Öyleyse bu sembolik dünyanın içyapısını» nüfuz etmek gerekir. İşte Cassirer. bunu hedefleyen felsefesini 'sembolik formlar felsefesi' diye adlandırır. Bu birkaç cümleden de anlaşıldığı gibi, Cassirer'in düşüncesinin merkezinde sembol kavramı yatmaktadır. Gerçi sembol kavramı özellikle dil ve edebiyat açısından da vazgeçilmez ve bir o kadar da sır dolu bir kavramdır. Konuşma dilinin kelimelerinden işaret dilinin imlerine kadar her şey dembolik bir nitelik taşımakladır. Sembolün ve onun en önemli işlevi olan sembolikliğin anlamı bütün incelikleriyle ortaya konulmazsa, mesela sembol ile ‘işarel'in. ‘sembolik olan' ile 'işaret eden’in farkı ayrıntılı biçimde soruşturulmazsa, kavrayış düzeyimiz -Cassirer’in ifadesiyle- somut olanın çerçevesini aşamaz. Oysa soyul düzeye yükselme gelişmişlik anlamına gelir.