Kendimize inancımız yok ki yapabileceklerimize olsun. Kapasitesizliğimizi kader ilan edip, boyun eğiyoruz "sen yapamazsın"lı ithamlara. Çünkü herkes her şeyi bizden iyi biliyor, haddinden başka. Dur demeyi bilmediğimiz için basıp geçiyorlar yüreğimize. Üstelik kirlerini silebilecekleri paspaslarımız da yok. Çamura batıyoruz, çamuru oluyoruz dünyanın. Titrek sesimizi daha da kısarak yok oluyoruz hayatta.