İki kişi tesadüfen Sanat Enstitüsü'nde tanışır. Regan'a göre insanlar tahmin edilebilir ve sıkıcıdır; buna kendisi de dahildir. Her aceleci kararın ardından yeni, alternatif bir zaman çizelgesinin yaratıldığını hayal ederek, dürtüsel yaşayarak varoluşun kasvetliliğiyle başa çıkmaya çalışır. Aldo'ya göre dünya rahatsız edici derecede kaotik bir his veriyor. Günlerini bir rutin duvarı örerek geçiriyor ki bu kısımdaki hayat üzerine "daire", "çember" etrafında örneği kendi adıma çok etkileyici idi ya da sadece beni çok düşündürmüş de olabilir :))) devam etmesini sağlayan kurallar ve "formüllerden oluşan bir geri adım gibi sürekli" durumu ki anlatmak istediği tam bu noktada derin bı düşünce oluşturdu bende*** Onların olması varoluşunun tüm çerçevesini oluştururken, takıntılı ve eksantrik kişilikler olan Aldo Damiani ve Charlotte Regan, tanıştıkları andan itibaren birbirlerinden ayrı kalma mücadelesi verirler. Klinik olarak depresif, anti-sosyal bir teorisyen ve kendisi de kendi kendini sabote etme geçmişine sahip manipülatif yalancı olsalar da, ne kadar derin aşık olurlarsa, birbirlerine olan güvenleri de o kadar sorunlu hale gelir. Regan ve Aldo için hayat, ikisi buluşana kadar kendilerini kaçınılmazlığın planlarına teslim etme meselesiydi. Karşılaşmalarından önce, yıkıcı düşüncelerini zaman yolculuğuna çıkaran bu ikilinin hikayesinin varoluş durumları ile geometri ve sanatı da birleşen bu roman bence etkileyici bir kitaptı. Severek okudum. İyi ki yabancı takip ettiğim bi okurda gördüm ve aldım...
