Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Sessiz Bir Ölüm

Simone de Beauvoir

Sessiz Bir Ölüm Gönderileri

Sessiz Bir Ölüm kitaplarını, Sessiz Bir Ölüm sözleri ve alıntılarını, Sessiz Bir Ölüm yazarlarını, Sessiz Bir Ölüm yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Uyuyakalırsam uyandır beni: Uyurken gitmeme meydan verme, bırakma beni.
Sonu, doğumu gibi, bir masal zamanına karışıyordu.
Reklam
Kovalıyorlar beni, koşuyorum, koşuyorum, bir duvara gelip çatıyorum; bu duvardan atlayıp aşmam gerek ama arkasında ne var duvarın, bilmiyorum; korkuyorum.
Kovalıyorlar beni, koşuyorum, koşuyorum, bir duvara gelip çatıyorum; bu duvardan atlayıp aşmam gerek ama arkasında ne var duvarın, bilmiyorum; korkuyorum.
Işık sönüp giderken kurtulmalı öfkeden
128 syf.
9/10 puan verdi
·
3 günde okudu
Çok acıdır bir yakının adım adım ölüme gidişine tanıklık etmek. Ölüm döşeğindeki annesinin bir taraftan her bir an bu dünyadan yavaş yavaş çekilişine, bedeninin gün be gün 'çürüyüşüne' ama ruhunun tezat bir şekilde ölüme direnip yaşama tüm gücüyle sarılmasına tanıklık ederken diğer yandan anılar denizine dalıp 'sorunlu' bir anne-kız ilişkisinin muhasebesini yapıyor Simone de Beauvoir. "Bizi özellikle üzen şey, annemin can çekişmeleri, dirilmeleri, bir de kendi çelişmelerimizdi. Acı ile ölümün giriştiği bu yarışta, ölümün birinci gelmesini candan dilemekteydik..." diye açıklıyor kendisi ve kız kardeşinin hislerini... "...Çocukluğunda, bedeni, gönlü, kafası ilkelerle yasaklardan örülü bir koşumun içine sıkıştırılmıştı...Kollarını, kendi eliyle çekip iyice sıkması belletilmişti ona. Kanlı canlı, ateşli bir kadının varlığı sürüp gidiyordu içinde: Ama eciş bücüş, sakatlanmış, kendine yabancı kesilmiş bir varlıktı bu...." Bu ve benzeri satırlarını okuyunca 'Simone de Beauvoir annesine çekmiş' diyor insan, lakin annesi gibi 'kapan kıstırılıp, ruhunu bir kafese sıkıştırmayı' kabul etmemiş, başkaldırmış. Güçlü kalemi ne güzel aktarmışken hem annesinin yaklaşan ölümünün ayak seslerinin kendisinde ne hissettirdiğini, hem de geriye dönüp baktığında annesinin 'kendisi olamadan' bitirip tükettiği hayatını. Böyle bir manzara karşısında hangisi daha çok yaralar acaba insanı? "...Bugün yaşamamışım! İnsan yaşamayı bu kadar sevince, ölmek güç iş doğrusu."
Sessiz Bir Ölüm
Sessiz Bir ÖlümSimone de Beauvoir · İmge Kitabevi Yayınları · 2019743 okunma
Reklam
Hem iyi bilinen bir şeydir: analar babalar oğullarının delirdiğini, çocuklar annelerinin kanser olduğunu en son kabul eden kimselerdir.
"Ne var biliyor musun?"dedi, "ayaklarımı uzattım, yorganın boyunu düşünmedim; çok yordum kendimi, işim bitmiş artık. Yaşlandığımı kabul etmeye yanaşmadım bir türlü. Ama insan her şeyi olduğu gibi görmesini bilmeli.... Yaşayışımı ona göre düzenlemeliyim. Yaprağı çevireceğim artık."
Ölümümden sonra başarı kazanmak umudu bana ne verebilirdi ki? Yaşamaya sıkı sıkı sarılmışsanız, sizce ister gökyüzünde, ister yeryüzünde olsun, ölümsüzlük ölümün acısını size unutturamaz, sizi avutamaz.
Sayfa 109Kitabı okudu
Geri199
1.000 öğeden 991 ile 1.000 arasındakiler gösteriliyor.