Şiire Yüzgörümlüğü
Ali İhsan KonukluŞiire Yüzgörümlüğü Sözleri ve Alıntıları
Şiire Yüzgörümlüğü sözleri ve alıntılarını, Şiire Yüzgörümlüğü kitap alıntılarını, Şiire Yüzgörümlüğü en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Eskici
Ay ışığı yere inmez
senin ışıklarına bakar gece
karlar eridiğinde eririm Munzurlarda
bilirim yazılarda yüzün nergis kokusu
çok söylenen sözcüklerin önemi azalır diye
sevdalım deyişimi bir kavak kabuğu saklar
dibinde çakımın tabutu...
Güllerine Kırağı Düşüyor Kentlerin
Kendini toplayıp bölüyor insan
çıkan hep bir ruh fukaralığı vitrinlerine tutunmuş
caddelerin
“Yakası açılmamış yarınsızlığa ömür denir “ diye
bağırıyor mezarlıklar
küsüp gittiği şehirler sanki “Eyvah” demiş gibi
“Hoşça kal şehir “diyor
birkaç yüzyıl meyhanede sabahlamış bir akşamcı/
Cam giymiş kent dilberlerini dışarıdan sevmek serbest
bir yanak alanın ise ellerine apartman kuruluyor
denize nazır
hala kuşluk vaktini kuşların geleceği zaman biliyorsa
da ihtiyar balıkçı
bilgisayarların başında ki çocuklar “Kuşlar nedir “diye
soruyor artık...
Şiire Yüz Görümlüğü
Şiir kadındır
bu nedenle açmaz yüzünü;
Mecnun’un çölünden,
Ferhat’ın dağından
alıp gelmemişse sözcüklerini şair/
En çok virgüllü cümlelerde durur;
yüz görümlüğü isteyen,
gökyüzü terası boynu…
Cuma Gibi
Sen Cuma gününe benziyorsun;
hani insan yorulmuş artık iş yapmaktan,
şöyle bir boğaz havası almak istiyor,
yarın iş yok diyesi gelmiş,
elin ayağın “Bizi gezmeye götür” demiş/
Erguvan rengi
fonda “Biz heybelide her gece mehtaba çıkardık” müziği,
Hak edilmiş bir Cuma;
sanki günlerden sen gibi…
Kent ve Çocuk
Güleç bir çocuğun yüzünü anlat bana
şehirde
kenar mahallelerden birinde yaşayan
kara gözleriyle delerken gökyüzünü
ağlamayan yokluğa
en büyümüş cakasıyla dinlemeyen masalları
ve bakkalın kızını tavlayan
utanmadan yamalarından...
Farkındalık
Dil sözcüklerini unutur
yaşanılan bu kadar savaştan sonra
deli değildir oysa insan
bir çiçek tutsan burnuna
veya kaldırıp başını
baktırsan gökyüzüne
kıymetini bilir cennetinin...
Akşam olur
bir kapının zilinin çalması kadar hüzün;
kim o dediğinde,
hiç benim diyemeyenlerdir işte
nedenleri;
yalnızlığının...